Gecenin Dansı Şiiri - Melahat Çetinkaya

Yüksek promüllü duygular eşliğinde,
Başlar hüzünlerle gecenin dansı.
Doldurup gönül kadehine içerken aşkı
Sarıp bedenini uçan ruhuna,
Bırakırsın kendini gecenin kollarına.

Bilirsin ki,
Sert rüzgarlara direnen uçurum çiçekleri
Sevda bezirganında,
Umut dokuyan ellerle tutunur hayata.
O eller ki,
Çekip alır kör kuyulardan Yusuf’un gözlerini.

Düşünsene,
Düşlerin gecelere sığmadığı günlerde
Yüzümüze ayna tutan bir deli,
Sevmek her zaman vuslata ermek değil ki,
Pusatsız teslim olmaktır aşka demişti.

Bırak sürsün sabaha kadar gecenin dansı
Ve eşlik etsin ona bütün aşklar masalsı...