Gecenin Çocukları Şiiri - Merve Acır

Büyüyor karanlık ,

Annesinin el bebek büyüttüğü bir çocuk gibi , hızla , hırçın ve dediğim dedik kadar şımarık .

En derinlere giriyor .

Aydınlığın kokusu neye sinmişse zapt ediyor ,

Bölge belirliyor .

İşaret bırakıyor .

Bir kere değdiği yerden ,

Bir daha silinmiyor .

Büyüyor karanlık .

İncindiği yerden kopuyor tüm iyi şeyler .

İçimde bi yerlerde ,

Ne zamandır varlığını dahi unuttuğum bir his .

Kaburgalarım kaşınıyor yine .

Yine irin bulaştı bi yerlerine .

Büyüyor karanlık ,

Büyüyen bir kadının içinde .

Yine deli bir öğürme hissi .

Kusarsam balçık kusucam belki ..

Bir kahkaha var ,

Kulak zarımı içten delen .

Akarsa balçık akacak belli .

Varsa ,

Ölüyor aydınlık ,

Ölen bir kadının içinde .

Savaş kaybediliyor .

Gecenin çocukları kazanıyor .

Adem'in oğullarına karşı ...