Gecenin Çiğdeminde Şiiri - Mikail Dede

Yanı başında bir avuç çiçek
Papatyalar ve karanfiller
Açmış gecenin çiğdeminde

Bir kaç gündür
Bir buket karanfil oracıkta duruyor
Yanında gecenin şafağında
Ama kimse sormadı
Aradan sızan loş ışık bile

Kimse sormadı
Onu sevdiğini iddia eden
Yalnızlık bile
Yalnızlık, yalnızlığı terk eder gibi

Gözleri açık
Gece devrik
Ve sarhoşların kutlaması
Mehtap ışığında yağmur çiseliyor
Damla kısık sesle düşüyor toprağa

Uzun kaldırımlar karanlıkların vahası
Uğultulu sesler titremeye devam ediyor
Kuytu caddeler ve soğuk sokaklarda

Gözlerini kapatıyor
Karıncaların fısıltısını keskin duymak için
Ayaz rüzgar asilik içinde ıslık çalarken

Tekerlekler asfalt üzerinde titriyor
Bir kaç ağacın yaprakları savrulurken
Bu günahkar Kent iyice yıkanıyor
Yağmur alıp götürüyor kir pası

Siyah bir kedi sokaklarda dolanıyor
O hâlâ yatıyor oracıkta
Açık Gözleri
Göz kapaklarının arkasında kalıyor

Işık kaybolur gecenin çiğdeminde
Soğuk titriyor parmaklarında
Ve hâlâ gözleri kapalı
Uzun süredir sessizce yatıyor orada
Biri onu hatırlayana kadar…

Suskun//