Gecenin Buz Dudakları Şiiri - Dursun Tombul

Gecenin,
Buz dudakları öpüyor,
Sensiz
Zavallı yüreğimin duvarlarını.
İçimde,
Çocuksu korkular.
Çaresizliğine inat
Hiç dinmiyor,
Özlemine olan
Fırtınalar.

Dikenli tel olmuş,Mazi.
Delik-deşik duygularım.
Ilık rüzgarlar da
Çekip-gitmiş.
Yakamozlarda
Bir hüzün senfonisi.
Yalnızlığın,
Zafer çığlıkları başlıyor.
Kaybolmuşluğu yudumlamak
Çok zor.
Yaşamın
Yorgun nefesi,
Zamanın,
Buz dağlarında
Yankılanıyor...