Gecenin Büyüsü Şiiri - Murat Nail Güney

Bazen sonsuz gökyüzüne bakarak gezerken,
Ayaklarımızın altında ezilen kır çiçeklerini görmeyiz bile,
Oysa onlar gökyüzünden daha güzeldir.
Güneşin kızıllığı vurunca sulara,
Ateş böceklerinin büyüsü bozulur.
Ama gece yine gelecek ve büyü sürecektir sonsuza dek.

Beyaz karlarda kardelenler açarken,
İçimizdeki çiçekler solmuş olacak.
Zaman alıp götürecek benliğimizi,
Gecenin hüznüyle dalgalanan bulutlara.
Yıktığımız gönül saraylarının kalıntılarında
Arayacağız gençliğimizi...

Bir ismimiz kalacak o ağacın gölgesinde,
Bir de kayalara oyduğum resmin.
Düşen yapraklar örtecek hatıralarımızı,
Güneşle yanıp rüzgarla savrulacağız.
Çığlık çığlığa uçarken martılar,
Kendi çığlıklarımızı duyacağız derinden.
Nihayet biterken upuzun gece,
Yalnızlığın içinde kaybolacağız.

İzmir