Gecenin Bir Yarısı Şiiri - Mustafa Dilki

GECENİN BİR YARISI

Gecenin bir yarısı
Koşuyorum ardıma bakmadan koşuyorum
Birşeylerden kaçıyorum
Neden kaçtığımı bilmiyorum
Korkuyorum

Karanlık sokaklara giriyorum
Issız sokaklara
Geceler uzadıkça uzuyor
Sanki asırlar var şafaklara
Korkuyorum korkuyorum

Kediler çöp tenekelerini deviriyorlar
Siren sesleri yırtıyor geceyi
Tinerci cocukların eeline düşüyorum
Üstümde ne varsa onlara veriyorum
Kabus içinde kabus görüğyorum

Caddeleri fahişeler tutmuş
Köşe başlarını pezevenkler
Dönmeler polisleri dövüyor
Bu şehri bir yerden tanıyorum
Hani İstanbul diyeceğim
Adından şanından tarihinden
Utanıyorum

Birdenbire yağmur başlıyor
Üşyorum iliklerime kadar üşüyorum
Her üç adımda bir düşüyorum
İliklerime kadar soğuk
İliklerime kadar hüzün

Bir ışık yanıyor ileride
Kendimi içeriye zor atıyorum
Gürültülü bir pavyona düşüyorum
Yaşlı bir ayyaşla içiyorum
Çirkin bir kadınla dans ediyorum
Şarapla suluyoruz gönlümüzü
Elem büyütüyor dert açıyorum

Kırk yerden kesiliyor bedenim
Kalbim kırk yerden kanıyor
Acılar su veriyor yüreğime
Buz gibi çelik kesiliyorum
Üşüyorum

Gecenin bir yarısı
Koşuyorum ardıma bakmadan koşuyorum
Birşeylerden kaçıyorum
Neden kaçtığımı bilmiyorum
Belki insanlardan
Belki yalnızlıktan
Belki de kendimden

Derken bir horoz sesi duyuluyor
Uzaklarda
Sabah ola hayrola