Gecenin bir vaktinde henüz güneş doğmadan
Uyandım ben sessizce kimsecikler duymadan
Boş duvarlarla bakıştım gözlerimi kırpmadan
Kafam doldu taştı yine daha yataktan çıkmadan
Nasılım bilmiyorum kalmışım dün akşamdan
Ben güçsüz değilim aslında yüküm fazladan
Anlatmak isteseydim anlatırdım doğrudan
Anlatıpta pişman olmak istemem ki sonradan
Bu dünya kimine cennet kimine bir zindan
Kimi yardan hoşlanıyor kimi yara açandan
Herkes başta iyidir ama öylece uzaktan
Gerçek yüzler için tanımak gerekir yakından
Unutmak istesemde çıkmıyor ki aklımdan
İçimi tırmalıyor bu denli acı durmadan
Bazen saklanmak için gülüyorum yalandan
Son bulsun istiyorum artık beni yormadan
Bazı hayatlar biter henüz daha kurmadan
Bazı hayatlar başlar hiç bir türlü ummadan
Bazen korkar insan bir başına yalnız kalmaktan
Ve bazen yalnız kalır insan aslında hiç korkmadan
Hikayemi noktalıyorum daha da uzatmadan
Kalemi bırakıyorum şimdi mürekkep son bulmadan
Son dörtlüğümü yazıyorum şu karanlık dünyamdan
Artık yar ve yardımcımız olsun yüce yaradan
Kayıt Tarihi : 10.2.2024 02:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!