Gecenin bilmem kaçıncı vaktinde

Gecenin bilmem kaçıncı vaktinde
Vaktin en mahrem gecesinde
Huzur ırmağının en ücra iskelesindeyim
Önümde küçük kayığım
Kayığımın başköşesi gözlerimde
Senin hayalin kurulmuş ebediliğinde
Arkamda sık ağaçlarla boyanmış
Yalancı bir ormanın ferahlığı
Önümde ayaklarımı çeken masmavi
Mavisi soğuk durgun sular
Ben daha yeni süslediğim küçük ama eşsiz
Güzel kayığımın köşesindeyim
Ben senin baş uçtaki hayalindeyim
Bulutlar nasılda keyifsiz akmakta
Girdabında kısırlığının bu anın
Kördüğüm halde koşuşmaktalar
Ayaklarının yere bastığı anın hayalinde
Gözlerimi oyalamak sadece maksatları
Üzerinde erdemin kıyafeti
Islanmasın diye çırpınıyorum
Toplamaya çalışıyorum eteklerini
En ıslaklığında hayatın
Sen tebessümünü atıyorsun sulara
Sıçrasın diye dünyanın pisliği eteğine
Sen yağmur duasındasın sanki
Hep ıslak kalalım diye
Ben eteklerini toplamak istiyorum
Islanıyorum
Ayaklarım, ellerim, gözlerim, ruhum
Hepsi ıslak olsa da
Ben yine de eteklerini toplamak istiyorum
Küçük kayığımın titreyen gölgesinde
Önümde dingin suların bitmek bilmez dalgaları
Güneşin solgun yüzü yokuş aşağı
Ötesinde kadim İstanbul’umun yansıyan yüzü
Arkamda kalabalığı şehrin
En zirvelerinden akan
Soğuk sularıyla insanlığın
Ben öpüştükleri yerdeyim, yalnızlığımı gömüyorum
Sen yanımdasın, ucunda
Küçük kayığımın en güzel köşesinde
Aldırmıyorum başkalarına, aldırdığım başkalığın
Sen aysın yansımalarınla testime
Yıldızlar ufalanıyor duvağın üzerine
Ben eteklerini toplamak istiyorum
Islanmasınlar diye
Küçük kayığımın yaldızlı sersemliğinde
Sen en uç köşesindesin en uç köşesinde…
Ama anlamıyorsun
Anlamlaştıramıyorum belki de
Kahverengi gözlerinin yansıması
Kapatıyor gözlerimi
Kapanıyor gözlerim
Bilmiyorum ne haldeyim
Nerdeyim.