Gecenin Bekçisi Şiiri - Erdal Ceyhan

Görürüm gidişini gündüzün bir kapı eşiğinden
bir kuşun uçuşundan, çiçeğin kokuşundan
tam vakti, derim, görev vakti.

Duyarım dalışını kentin
bir bulanık ırmağın ağır havasına
bir sinema makinistinin gözkapakları çekilir
film yıldızının fıkırdak feryatlarına
enseye dayalı sinsi namlu
bir şöförün zorla Marboro yakışını
ayrı yastığa baş koyan kadının kalp atışını,
her sabah uyanmamak için yatan adamın
kamburlar içinde uyanışını
bebelerin sayıklamalarını, duyarım.

On adım gider, bir dururum.

Ben kara yürekli gecenin bekçisi
gökyüzünü beklerim
bir günde bir kat çıkan işçinin
susuzluğunu
kasaya konmamış paranın derdini çeken
muhasebecinin korkusunu
zeytin ekmeğe yatmış öğrencinin
kalemini beklerim.

Kalbim saatime dayalı
atışını duyarım uygun adım
bu bir ilerleyiştir, duyarım
kış gelir gecelerin ardından
duyarım,
kavun, yeşil biber ve domatesin
evlere elveda dediğini
duyarım,
ekmekler pahalanıyor,derler
duyarım.

On adım gider, bir dururum.

Bazen yaslarım başımı
derininde ormanların sesi duyulan
bir odun kümesine
bir sessiz çiyanın kovuklara
sığındığını duyarım.

Mektuplar yazılır
bir yalnızlıktan,bir yalnızlığa
sorular sorulur, yanıtı bilinmeyen..
Gelecek misin? Gelmez.
Bir umudun ince hastalıktan eridiğini
duyarım.

Ah ne olur!
Bir ak günün bekçisi olsaydım
geceleri başımı
selvi söğütler altına koyup
uyusaydım