Gecenin Aydınlığı Şiiri - Meziyet Ak

Kaldırarak başımı gökyüzüne bir baktım,
Yıldızlar ışıl ışıl gözkırparak bakıyor.
Meydan okuduğunu o an hemen anladım,
Hüznünü karanlığın hep içinde saklıyor.

Soruyor nedendir bu yaşanan düşmanlıklar,
Nedir çekemezlikler dostluk varken dünyada.
Yaşamda pırıl pırıl güzellikler huzurlar,
Aydınlık var geliyor karanlığın ardında.

Gülerek bak hayata o da gülerek baksın,
Ağla da gör sonunda neler gelir ardında.
Aynada görür gibi ağlayınca ağlarsın,
Mutluluk istiyorsan gülümse ağlasanda.

Silkinip kör geceden gönlümü soyutladım,
Ruhumu karanlıktan sandım çıkardığımı.
Hayatın makarası hiç bitmeyecek sandım,
Geçirdim gözden o an çağlayan yaşantımı.

Sevdiğim sevmediğim hatıralara daldım,
Bıraktım karanlığın acı yalnızlığını.
Yaşamın zincirini var gücümle zorladım,
Saygıdan yoksun olan yitirir saygısını.

Dünyanın kapıları iki defa açılır,
Giriştir birincisi çıkış diğer kapısı.
Girenler bu kapıdan mutlaka çıkacaktır,
Aradaki zamanda açma yürek yarası.

Gündüzün aydınlığı yüzümüze vururken,
Kurtulup karanlıktan bulalım aydınlığı.
Dostluk ve huzur dolun zaman akıp giderken,
Beraberce örelim mutlu kader ağını