Gecenin Ardı Şiiri - Asya Yıldız

Apansız, boğucu, lanet karanlık
Üstüme gelir;
Savunmasız kalırım,
Saklanamam...
Gözlerimi kapatsam
ve herşeyin bir rüya olduğunu düşünsem.
Mesela kendimi dağ başında,
Gökyüzündeki güneşe bakarken
Düşünsem,
Çarem olmaz mı?
Zamansız bastırdı karanlık;
Ne tutunacak dal arayabildim,
Ne saklanacak küçük bir delik.
Soluk aldırmıyor,
Üzerime yapıştı
ve çıkarıp atmaya çabaladıkça
Daha da batıyorum.
Acaba çırpınmasam mı?
Gecenin ardı gündüz olur,
Beklesem,
Zaman akıp geçmez mi?
Herşeye çare olan zaman!

Tüm tomurcuklarını yere düşürmüş
Ağaç gibiyim,
Umutlarım çürüyor gözlerimin önünde.
Nice rüzgarlar esti
Esirgedim,
Üşütmedim gecenin ayazında,
Üzerine titredim.
Ben yas tutarım,
Gövdem tutar,
Köklerim tutar,
Özüm tutar.
Gayri korkar kaçar
Hiçbir kuş yaklaşmaz eteğime.
Soğuk gecelerde yakmalık
İki parça olurum,
Gülen gözlerle yavrusuna bakan
Kadının ellerinde.

Kaygılı bir telaş
Usul usul yerleşti yüreğime,
Uzun yolculuk damarlarımı körüklüyor
İçimden gelen fısıltılar.
Kulak mı versem,
Kulak arkası mı etsem,
Bilemedim...