Gecenin Ahengi Şiiri Şiiri - Bedirhan Altın

Bu gece;
Dillendi sanki yüreğim,
Anlattı seni elaleme.
Gözlerinden bahsetti.
Gözlerinden...
Suskun ve ateşli dudaklarınla,
O kimselerde olmayan kokunla,
Birleşip de sonsuzluğun kapısı,
Beni korlar içinde bırakan gözlerinden.
Sonra avaz avaz sustu.
Ortam gecenin sessizliğine
Ve gizemine ayak uyduruyordu.
Tam bir sûkut-u şehir...
Kimseler konuşmuyordu.
Ya da konuşuyordu ben duymuyordum.
Kulaklarımda sadece senin sesin,
Senin sesinle çınlıyordu.
Gözlerimden yaşlar süzüldü birer ikişer...
Saatler sonra;
Gözyaşı denizimde, gönlümü sala koydum.
Sana doğru gelmeye çalıştım.
Biliyordum, bu amansızca bir hayaldi.
Saat epey ilerlemişti.
Gece, ay ve yıldızlar yerini,
Güneşe ve aydınlığa bırakmaya,
Devir işini gerçekleştirmeye hazırlanıyorlardı.
Gece bitmek üzereydi...
Ama bana gece olmadan,
Uyumadan gün doğacaktı.
Gece bitmeden son bir hışımla
Sarıldım aşk salıma, açtım yelkenlerini...
Derken..
Bir pencere gıcırtısı...
Rüzgârlar...
Ah bu rüzgârlar...
Bu seferde bu çıkmıştı engel..! !
Anladım, bu gece getirmiyordu,
Getirmeyecekti sana...
Ve çaresizliğe isyan ede ede,
Ağladım...