Sana çok şey söylemek isterdim, ama o kadar yorgunum ki anlatmaya gücüm yok...
Bu yorgunluk uyumakla geçmeyecek...
Bekleyeceğim seni , gelmeyeceğini adım kadar iyi bilsem de...
Bugünü son dakikalarım da bile unutmam...
O kadar canım yandı ki...
Geriye bu şarkı ve ağlamaktan şişmiş gözler kaldı...
Tüm güzel duyguları elimden aldın...
Geriye bıraktığın acıdan başka hiçbir şey olmadı...
Benim kalbim saftır, affeder seni...
Ama sen kendini affetme...
Sabah, gün ışığı bodoslama dalıyor odama..! Keşke o kadar kolay olsaydı gelmen...
Bir cam bir perde..
Perdeyi açınca, sende girebilseydin odama..
Girebilseydin de, gözlerimi kamaştırsaydın gün ışığı gibi. Bakmaya çalışsaydım kamaştırarak gözlerimi.!
Gün ışığı var ama sen yoksun..
Bir ümitle saatin ilerlemesini, ışığın çekilmesini, havanın kararmasını beklemeye başladım...
Işıkta göremeyince, akşamlarda aradım...
Bu seferde ay, ışığını tutmuş odama sanki, oda seni arıyor... Bütün kızgınlığımla kapatıyorum tüm açık perdeleri. Ve seni aramaya başlıyorum, sesiz sedasız gecelerde.!!!
Her tıkırtı ayak sesin, her nefes gülüşün geliyor bana. Beslemeyi bıraktığım ümitlerim bile, hesap soruyor içten içe...
Duvardaki saatin yelkovanı sen, akrebi ben.. Bekliyorum saat iki'yi randevumuzu..!
Belki görürüm diyerek uykumu, ulaşılması en zor yere tıkıştırdım. Göz kapaklarıma binen ağırlık, o kadar fazla ki boynumu aşağılara çekmekte..
Ve bekliyorum...!
İşte o an... Sen karşımdasın, bütün umutlar
bütün bekleyişlerim gözlerinde...
Karşımdasın, uzat ellerini uzat artık, tut bir kere bitap düşmüş yüreğimi.
Gülüyorsun işte.. Dudakların uzanıyor dudaklarıma, titrek sesle bir şeyler söylemeye çalışıyorsun..
Ya kulaklarım sağır oldu içimdeki basınçtan, yada hislerim köreldi üzüntüden..
Tam değdi değecek dudakların, gözlerimi kapatıyorum o an... Bir ses işitiyor kulaklarım.. Ding dong.!!!
Gözlerimi açıyorum sen yoksun... Kabullenemiyorum uyuduğumu, bir rüya gördüğümü.. Oysa Saat ikiyi çalıyor.. Özdemir Asaf 'ın bir sözü geliyor aklıma...
'Hiç kimseyi rüyanda görecek kadar sevme.
Çünkü o zaman uyusan da geçmez.''
Artık kabullenme zamanı gelmiş. Ne umut kaldı cebimde, ne de sana bakacak bir çift göz..
Saatimi yine ikiye kuruyorum ertesi güne.. Çünkü biliyorum artık sen gelmiyorsun, ben geliyorum her gece sana, bitap ve yaşlı..
Akrep yelkovana hasret saniyeden habersiz...!!!
Sen aklımla kalbim arasında kalan en güzel çaresizliğimsin...
Kayıt Tarihi : 31.5.2022 05:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!