Yapay sevgilerin döşeğinde debeleniyorum,
Bedenimin yorgunluğu geçmiyor tam aksine artıkça artıyor.
Dostun dostunu sattığını görüyor şaşırıp kalıyorum.
İnsanlığın çölünde bineğini kaybetmiş seyyah misali,
Kolum kanatım düşüyor yanıma.
Keşke insanlar eskisi gibi kıt kanaat geçinseydiler de,
Bu kadar yapaylık içinde olmasaydılar!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla