Gecename Şiiri - Zafer Altuntaş

Kırık dökük gecenin sızlayan rengi,
Bir sana boyadım kendimi.
Bir sana boyandım ah ederek,
İçimi zulmüne zerkederek.

İşte rüzgârına boyun eğmiş,
O en sefil yıldızlar.
Bilemiyorum yolun ötesini,
Yolun ötesi ki zikren,
Zikren mahvıma iç çekerek,
Ayı geceye terkederek.

Baktım gece,
Baktım saçlarına güne aydın ellerimle.
Günaha boyadım ellerini.
Akıp giden şu kubbeye,
Şu fütursuz saç tellerini.

Gecenin sancısı işte bu.
İşte bu, üzerime titreyen,
Siyah sesler, güne eş nefretlerle.
İçime, en içime işleyen.
Gece ki o manidar beyazı!
En güzel anlamından,
İçinden, ta en içinden,
Otuz iki dişiyle dişleyen.