Geçen zamanın geçmeyen acısını yaşadım bugün.
Soğuk yosun kokusunu derin derin solurken,
bir yudumuna hasret çırpınan anılarımın utancını yaşadım,
yapayalnız,
bir kez daha.
Tadını doyasıya yaşamanın duasıydı tek tesellim,
o günleri,
zamanında.
Uzayan,
uzadıkça acısı,
özlemi artan,
beklemek.
Beklemek.
Biçare,
nedensiz,
hedefsiz,
beklentisiz beklemek.
Sessizlik,
kendi içinde katlanarak artan sessizlik.
Ve,
sessiz, beklentisiz, yalnızlığı yaşayarak beklemek;
nedensiz,
niçinsiz,
biçare.
17 Nisan 2019
Kayıt Tarihi : 30.11.2020 17:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Erdal Güzeldemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/30/gecen-zamanin-gecmeyen-acisi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!