Üzerinden çok zaman geçmedi, geçen yazın..
Beni güldürebildiğini unutmadım asla
Senden sonra gözlerimden taşan nehirlerle
Yeni bir köprü inşa ettim barajlarımın üzerine
Sessizce dokunmuştun bana o akşam, beni tanıyormuşçasına
Derin bir sessizliğe bürünmüştü melekler..
Tanrı bize gülümsüyordu ve yıldızlardan bakarken
Kaydığını fark ediyorduk altımızdaki zeminin..
Bir yazıyla bütün bir yazı anlatıyorum
ya da kendimi bunu yaparken buluyorum
Nasıl değişmemi bekleyebilirsin ki?
Gerçekliğe bu denli uymamışken..
Mevsim son bahara yaklaşıyordu henüz
Bir başkasının gözlerinden baktın bana
Sessizliğe alışmıştım, sükunete..
Yıldızlar donmuştu bu sefer gök yüzünde..
Bir adım daha atmamalısın.
Çünkü bizi yok ediyorsun
Sorgulamak istemiyorum sadece
Gitmemelisin..
Kayıt Tarihi : 23.1.2019 17:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!