İkinci gece ne geceydi ama
Ay kaybolmuştu çıktım baktım dama
Ay olmayınca yerküre karanlığa bürünmüş
Mucizeydi bu / ay senin yüzüne düşmüş
Ayın şavkı vurmuştu / süt beyaz olmuş yüzün
Besbelli seni terketmiş yok artık hüzün
Bu gece hep seni seyredeceğim
Mehtabım diyerek sana bakacağım
Bir türlü doyum olmuyor doyamıyorum seyrine
Methiyeler dizeceğim gözlerinin kahvesine
Sol yanımda tatlı mı tatlı bir ağrı
Yolculuğa çıkacağım içe doğru
Pusulam gözlerindir asla kaybolmam
Gözlerinin çukurudur aşk yuvam
Oradan başladı koyu bir muhabbet
Sabaha dek sürdü bu sıkı sohbet
Stres attık kahve içtik kafayı dinledik
Başbaşa kalmak ihtiyaçmış onu anladık
Kayıt Tarihi : 21.12.2018 11:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!