Geçen Günlerin Şiiri - Muzaffer Öztaş

Geçen günlerin bırakmadığı sensizliğim;
Hiçliğim, çaresizliğim…

Alıp götürüyor beni saklı kentlerin taş basamaklı yüreklerine,
Rüyalarımın parçalanmış düşlere bırakıp gidiyor.
Beni sessizliğin bırakabilse bu sisli pencereden,
Ellerimden kalkıp atarım sensizliği pembemsi düşlerimden.

Dayandığım toprak duvarların tozunda kayboluşum, gökyüzünde,
Çiğnenen ben yavaşça, ölüme dayanan ağaç yapraklarında,
Bilmezdim, veremezdim öğüdünü hayatıma,
Takılıp kaldım bir akrebin üzerinde, gözlerim ölümü beklerken, yalnızlığımda…

Almadı canı canandan öteye bakmadığım zamanlarda,
Can kalmadı, canan uzaklaşıp bakmadığında.
Cennet ölümsüzlüğüne inat, ölmek isterim şimdi cehenneme,
Yaksa da yansın, kırmızı olsun bedenime ortak…