Gecen Gün Arkadaşım,Çok Sevdiği Bir Kıza ...

Gecen gün arkadaşım,çok sevdiği bir kıza aşkını söyledi.
Aslında söylemek, kolay gibi görünür.
Ama bu kolay değildir bir bakıma,
Zamanın sevgisi,bir anda dudaklarda dökülür.
Seni seviyorum diye basit görünen bir,iki kişilik
Üçüncüye gerek olmayan cümlede.
Söyledi arkadaşım,biliyordu ki
Sevgi kalplerin bir kenarına yazılmıştı.
O diğer tarafı görebilmek önemliydi,
Dürüsttü,benim arkadaşım.
Aslında,çokta yakışıklı sayılmasa da
Mangal gibi yüreği vardı.
N güzel değil mi ,herkes böle birini tanımak ister.
Çok ta çekingendi, benim arkadaşım.
Kısmet derdi,böyle şeylere ama üzülürdü de,
Bir yandan da neden sevilemedim diye.
Ben mi sevmeyi beceremedim yoksa onlar mı sevilmeyi.
Bir gün,içini güzel bir duygu kapladı.
Evet,söylemeliydi bu sefer.
Çünkü,biliyordu ki insanın içinde kalan sıkıntılar.
Zamanın da yapılamayan ve sonra söylenen keşkeler idi.
Bu sefer tamamdı.
Platonik sevgilisine,yanaştı.
Aslında kendine karşıda bir ışık almıştı
Ondan buna karar vermişti,
Dudaklarına bıraktı,her şeyi geri plana çekildi ve izledi.
Dudakları dedi ki,ben seni seviyorum.
Yanakları kızardı,gözleri sanki görmek duygusundan istifa etmişti.
Evet sonunda söylemişti.
Şimdi bir çift dudaktan cevap bekliyordu benim arkadaşım.
Ben seni, arkadaş olarak görüyorum lafını duydu sadece.
Beklemedi bile o an koşarak uzaklaştı, benim arkadaşım.
İçinden neden söyledim ki,diye geçirdi.
Ama biliyordu ki,benim arkadaşım sevdanın bir hücresi yoktur.
Bir gün tahliye olup,özgürlüğe kavuşacak.
Kalbi mutsuzluktan,ömür boyu hapis yemedikçe.