Milyonlarca soru var
İnsana dair hayattan
Asıl soru bir tane
Tek hücre can gibidir
Tüm Evren içindedir
Geçen bir çocuk gördüm
işsizler sokağının Ara mahallesinde
Al yanaklı, güneş çalan saçları kıvır kıvır
Üzerinde kırışık entarisi belli ki kardeş eskisi
annenin pabucuyla parmakları dışarda
etrafa bakınıyor mutlu mutlu gözlerle
merhaba dedim yılların eskisiyle
eğdi başını mahçup çocukça tebessümle
ve az sonra bir sarhoş köşe başında
bağdaş kurmuş oturur cadde kenarı
elinde içki sakallar kirli pantolon yırtık gömlek dışarda
mesken tutmuş sinekler kaçmıyor oradan
kimileri kaldırıp burnu geçiyor
kimileri kapatıp öyle geçiyor
bazıları ise para atıyor
işte o an kızıyor bağdaş kurmuş sarhoş
çok garipti sözleri gizlendim Ağaca
uzaktan izliyorduk orda Ağaçla...
Ki O adam çıka geldi O an aklıma....
acı acı gülmüştü Mezarlıktayken
yürürken geri döndüm kayboldu birden
adam yerinde yok
Aklımda duruyor o'da garipti
Anlamsız gelsede bazı resimler
deli deli sorular doğurur durur
kimim neyim niçin varım
Esas soru nedir diye hep arıyorum
bir tiyatro sahnesi yapmak istedim yapıyorum yapmaktayım yapmak denirse
Oda tiyatrosu küçücük bişey
Belki otuz kişi belki daha Az
zengin falan olmazsın
Anlayacağın yaşarsın
insan için insanca
Kolay sandım hiç deme...
hammal oldum,ırgat oldum, mimar oldum, tasarımcı oldum, dilenci oldum dilenci...
bitmiyor gönüller aç,muhtaç yardım gelmiyor
ha! edenlerde var tabii...
hadda çoğu yardım eseri
ama akmıyor bırak akmayı
hani kaktırmasak damlamıyacak dahi
bizim dalga böyle işte... yağ satarım bal satarım ustam öldü ben satarım
gerçi ölüm ne ayak
Ustam ibrahim Andaş diyorum
o da ayrı bir dava ...
neyse ben kimim dedimiştim
ben mustafa Emirtaneoğlu
yani bakacak olsan bir Halt değilim
Esas soru kim mutlu kim ?
tabii sorsak herkes mutlu hadda ustüne çok şükür der birde taçlandırırız içimizde durmaksızın
sipariş veren sesleri
peki hayattan hiçbir şey beklemeden , nasıl göründüğü önemsiz nerde ve ne yaptığı kifayetsiz şu yol kenarındaki çocuk gibi kim mutlu ¿...
Belkide Esas soru bu
Kim mutlu?
şu bahsi geçen mutluluk öyle yalın ve iletici olacak ki etrafında onu gören herkese ışık hızıyla yayılacak varmı ? kim? kim o çocuk kalmış
kimse öpüyorum tüm kalbimle
hele, hele şu köşe başındaki sarhoşun önüne para atanlara kızdığı gibi
gerçi daha onu anlatmadım değilmi?
Çok garipti sözleri usul usul yaklaştım
dinlemekti niyetim Ağaç açtı kollarını arasında gizlendim
bağdaş kurmuş o sarhoş Şöyle diyordu orda
bana para değil insanlık verin İnsanlık...
Yoksa Asıl soru sarhoştamı saklıydı ?
para düzeninin köleliğine hizmet ederken Acımadan birbirimizi ezip geçmemizi gözeten körelmiş gözlerimizde İnsanlığı Arayacak ışık kaldımı ?
mezarlıkta Acı Acı gülen adama dönersek
gerçekse gördüğüm kaybolması normaldir
Benim sorum
Acep neye Acıyor neye gülüyordu ?
Asıl soru bu mu ? En delisi bu Belki
M.Eo
Kayıt Tarihi : 15.12.2020 17:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Emirtaneoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/12/15/gecen-bir-cocuk-gordum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!