Gecen Şiiri - Veysi Atıcı

Toprak kokusu
Ve deniz köpüğünün yüreğidir
Sonsuzluğa ulanan gecen
Dört nala koşar arzında
Fesleğen yeleli atlar
Güneşler ötesinden çıkıp bembeyaz kanatlar
Semâsında sonsuz uçuşlara durur
Duru ırmaklarında yıkanır söz
Isınır cemre buğusuyla
Yumuşatır kılıcı ve kurşunu
Yumuşatır yürek ayazını
Ortasına karanlığın
Umut rengi sabahlar kondurur
Muştular
Muştular büyür boyuna bahçelerde

Güvercin ürkekliğine doğar sesin her sabah
Nisan bahçelerinde işitilir
Ve ceylan bakışlarına ulanır her akşam
Ölümü doğumlara eviren iksir