Güneş tepeyi aştığında başlar aşkın büyüsü;
Güneşle birlikte yavaş yavaş aksar hayat,
Aydınlık benliğini yitirir masum bir şekilde,
Yerini zalim karanlıklara bırakır.
Sonra, yıldızlar çıkar gülümseyerek, tek tek.
Karanlığa rest çekerler ahenkleriyle,
Yeter ki bulutlar kapatmasın parlaklığını.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta