Gecemin Sesi Şiiri - Özdemir Aydın 2

Senin gülüşlerin var ya kadın,
Buğday tarlasının uğultusu sanki.
Hele kırmızı saçların, sonbaharın hazanı,
Ayaz gecelerin har'ı.
Gözlerin okyanusun derinliğini anlatır.
Bakışlarını topluyorum
evlek evlek,
Gökmaviye ektiğim yıldız tarlasından.
İşte bu yüzden gözlerin mavi,
Adın gönül,
Sümbül çiçek dökmüş gamzelerin.
Genzimi aşındıran, geçmek bilmeyen kokun.
Dilimde senden kalan sözcükler,
Camda nefesinin buğusu.
Zikretmem soyadını,
İzini sürerken umut çiçekli yolunun,
Med - cezir mevsimlerinde,
Hercailer açar gözlerimde.
Sülietinin gölgesi düşer, şehrin kuzeyindeki dağa.
Nemli bir taşın üzerinde dans ederken düşüncelerim,
Yeminimi bozar,
Ellerimle sadrımda ısıttığım üşüyen ruhum.
Sensizlik haykırırken sürgün gecelerim,
Tebessümüm bir serçe kadar ürkek,
Şiir kokun sakalımda.
Karanlık dar sokaklara salıyorum benliğimi,
adım adım,
Seni zikrediyor dudaklarım.
Can çekişirken adımladığım şehir,
Gece, sesimi duyduğu için
Utanıyorum.