Gecemi Karanlık Yoksa Benmi

Uzakta olman iyi, kötü olan ellerin dokunmuyor tenime
Kısa süreli sürgünler iyi geliyor kimi zaman kalbe
Anlamaya çalışırsın içindeki ateş nasıl yanar
Uzun sürerse işte o kötü
Ozaman umutları ekersin ateş tarlalarına
Gün ışığında filizlenmeden külleri savrulur
Geceyi beklersin tekrar tekrar hep böyle süregelen bir umut
Zamanla umut etmemeyi öğrenirsin yürek biraz taşlaşır
Anlayamadığın boş vermişlik sarar etrafını
Hasretlerin bile haindir hep dahada derine saplar pençelerini
Geceden bile saklarsın kimi zaman yüzünü
Gecemi karanlık yoksa benmi
Sessiz çığlıkların gök yüzüne ulaşır
İki el sımsıkı boğazında uzanırsın sere serpe toprağa
İçine alır seni sarar sım sıkı hatırlatır benden geldin dercesine
Üstünde bir karış ayrık otları