Geceme doğmuyor şafak.
Bedenim hasretle ilhak.
Yar dediğim koydu nifak.
Tutsak kaldım yalnızlığa.
Yitirdi canım cananı.
Karanlık bastı her yanı.
Göz görmez figan isyanı.
Tutsak kaldım yalnızlığa.
Etrafımda dolu insan,
Ne ruh uyar ne de lisan.
Zemheriden farksız nisan,
Tutsak kaldım yalnızlığa.
Paylaşamam efkârımı.
Gam bürüdü diyarımı.
Hasret tüketti varımı.
Tutsak kaldım yalnızlığa.
Anlayamam niçin, neden?
Ne gelen var ne de giden.
Bu kahrı taşımaz beden.
Tutsak kaldım yalnızlığa.
Sığırtmaç zor engel aşman,
Mahşere kaldı kavuşman.
Doğduğuma etti pişman,
Tutsak kaldım yalnızlığa.
Antalya 08 Mart 2009
Hüseyin SığırtmaçKayıt Tarihi : 8.3.2010 02:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Sığırtmaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/03/08/geceme-dogmuyor-safak.jpg)
TÜM YORUMLAR (3)