Geceme Bir Ak Gül Uzatsana

bal gülüşlerinle sar yaralarımı

kalbim sensin biliyorsun
kendine iyi bakmıyor musun
yağmur var sol yanımda
solarsın ak gülüm ve beni de soldurursun
bırakma kendini hüznün kollarına

yüreğinin peşine takılıp gelirsin diye
yanında dişiliğin
uykularımı ufalıyorum yollarına
yaslanıp düşlerime
bekliyorum seni gece yarılaraına kadar
gelmiyorsun
yüreğimin yangınını dizelere döküyorum
ve sensizliğin depreminde
içi çiçek bahçesi
bir okul gibi çöküyorum
her gecenin sonunda
acı kalıyor elimde

geceme bir ak gül uzatsana
gireyim koynuna

bu gece yine sensizliğimi alıp yatacağım koynuma
yokluğun yağlı kendir olur boynuma
ölmek bir şey değil de hani sevda uğruna
içimdeki güzellikler üşür
bu gece acılar beni bölüşür

yeryüzünde kaç kadın
benim seni sevdiğim gibi seviliyordur
kendinle başbaşa kaldığında düşün
sevgi korkuyu yenmeyi de öğretir insana
sevgim öğretecek ak gülüm bunu sana
ve küller dökmeyeceğim her günün şafağına

dikenleri batmaz bana
her geceme bir ak gül uzatsana