Köşe başları mekân, çöplükler evim oldu,
Yüreğimde kurşunlar, gözlerim yaşla doldu,
Güneşsiz geçer hayat, yıldızlar bile soldu,
Gün yüzü haram bana, gecem 24 saat...
Bütün sevdamın sonu, hüzün ile ayrılık,
Elde kalan sadece, yürek yakan yalnızlık,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
