Gecem şafakla buluştu Şiiri - Sinan Bayram

Kimse ama hiç kimse
anlatamadı bana ölümü
ben yaşayarak anladım ölümü
toprağa düşerken bile
soldurmadım gülümü
ben gülümü hep yüregimde sakladım
musalla taşına uzanmadan
seyrettim gökyüzünü
yine de bitmedi hasretim
her nefeste bir yara daha aldım
bana acıyan hiç olmadı
küskünlüğüm çok oldu ama
bağrıma taş basarken
halimden anlayan hiç olmadı
yandı yüreğim bir vakit
gözümde yaş var iken
gönül sızladı durdu
paslanmayan prangalar gibi
zindan içinde yürek gibi dardayım
beklediğim oldu ama
gelenim hiç olmadı
yarimin saç teline dokunamadan
düşmüşüm nice pusulara
hiç bir zincir tutamamış beni
sevda halimle eskimiş zindanlar
hiç bir çarpışmada
kaybetmedim kendimi
sevdanın göz harbine
düşmeden önce
ben yarayı sevdayla gördüm
sevdamı yar ettim yüreğime
aşka düşünce anladım
daha önceleri
bir gece olduğumu
kayıplardaymışım gönlümle
bir kuyuya düşmüşüm
aşkın kervanı yetişmiş imdadıma
aşka hasret aşık yaralı yüregime
şimdi her mevsim aşk
gözlerim hep gül seyrinde
gecem şafakla buluştu
aşk ile yanarken sinem
vuslatım yakın oldu
yaşamayı aşkla gördüm
eşsiz bir hasretle