Karanlığım,
Aydınlığım,
Şu garip varlığım,
Ve bu gece
Baygınlığım.
Gözlerim,
Gece için son feriyle
Kağıtta.
Ellerim,
Gün boyu tükendi artık
Ağıtta.
Zihnim darmaduman,
Kalemim bile perişan.
Sandalyem yoruldu, gıcırdamayı kesti
Ve taze yel pencereden sayfama esti
Başım yavaşça yerinden yanıma düştü
O an anladım bugünlük kalmadı derman
Bitmeliydi şiirim
Katlanmalı sayfam
Kapanmalıydı mektup
Ulaşmalı bilirim
Sana son duam
Tırnağım sızlıyorken
Kalbim dur dedi
Beynip hep bir nebze çekingendi
Elim kağıttan hıncını aldı
Sanki bin yıllık davası vardı
O gün bu gün oldu
Bilmem arada neler varoldu
Bir daha ikna edemedim kağıdımı,
Kalemimi,
Kalbimi...
Karanlığımı, aydınlığımı,
Sana bıraktım
İster karanlıkta bul beni
İster aydınlıkta
Şu garip beni bi başıma bırakma
Kayıt Tarihi : 5.10.2025 00:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Satırlarım bitti, hepsi bu kadar, müsaden olursa masama dayayacağım başımı bu kez.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!