Gecem Şiiri - Behzat Yel

GECEM

kalem görmesin yüzüm
virgüller dökülür
kısa ömürlü virgüller
büyür göz bebeklerim
ben hakim
ben mücrim
budur benim gecelerim

hiçliğe bulanmış zihnim
maddenin tüm hallerinden uzak
sallanır gölgem
kapanmayan parantezlerde
fersah fersah gece örter
karanlıklar benim efendim

ben nokta kadar olamam
bitirmemeliyim hiçbir yolu
bulanık olmalı hep bakışlarım
gecenin kirpiklerinden düşer etlerim
her gece yeniden canlanır
silgi yaraları bedenim

ne sanır kendini kitaplar
?
metal kalıplar
süslü ayraçlar
ne zaman sevince döndü acılar
hepsi hepsi benim
mürekkebi gözyaşım benim

birkaç hatır , çok sayıda dost(!)
etten kemikten
yazıya girer gecem
vakt-i saadet
ne karışanım var ne edenim

acımın kahyası
dünya hakimi
güç benim
iktidar
gündüzün sefili
yıkılır sevincin burcu
başlar şeb-i aruz
gecem, kalemim ve kederim

zifiri çökünce
başlar devrim