Gecem Şiiri - İsa Yılmaz

yüreğimin tüm ışığını gökteki dolunaya verdim
ay koyu sislerin ardında kaldı
karanlıktayım gecem
seni affeder miyim sanıyorsun
idamlıklara bile işledikleri suçlar okunur
yargılanır ve asılırlar
sen beni yargısız infaz ettin ya hani
kaldırıp bir köşeye attın ya hani
hani nasıl bir şeydi anlamış değilim
bir aşk-ı memnu muydun
yoksa cennetteki yasak meyve
bir ısırıkta oldum aşk cennetinden
mahrumum şimdi rüya aleminden
gözlerimi kapadığım her saniyede
yeni bir kabusun perdeleri aralanır
rezil düşlerde boğulurum öylece
alevli kırbaçlar altında dağlanır ruhum
feci saatler yaşanır donmuş zamanlarda
sonsuzluk durağında acılara gözlerini açmak var ya
dönüşü olmayan o son yolculukta
bıraktın ya beni bir başıma
karanlıktayım gecem
gidiyorum önümü ardımı görmeden
fırtınalar dört yanı kuşatıp boğana dek beni
gidiyorum kan revan denizlerde, sessizce
tükeniyorum öylece
beni yalnızlığa terk ettin ya hani
güneşimi alıp gittin ya hani
işte o günden beri
karanlıktayım gecem! ..