Geceleyin Şiiri - Recep Güçlü

Yalnız kalınca kapatırım gözlerimi
Sanki kemanını
Yüreğine dayayıp çalan
Bir bestekarı dinlerken bulurum kendimi
Üşürüm iliklerime kadar
Gezerim bir çölde geceleyin
Bagiririm avazim ciktigi kadar
Sonra açarım gözlerimi
Uyanırım hep geceleyin

Şöyle ki
Unuttuklarım hücum ediyor uykularıma
Geceye pencereden bakarım
Bir ışık sızar soğuk duvarlara
Her şey yakındır şimdi
Deniz, yağmur ve daha bir sürü sevinç
Sıralanır baktığım her yere
Sonra aklıma düşlerim gelir
Gülerim hep geceleyin

Duygular zindan olur kelimelere
Anlamsızlaşmalı her şey
Zaten yapamıyorum ki
Nasıl anlam yüklenir kelimelere
Nasıl dertler anlatılır kimselere
Paylaşınca nasıl azalır
Nasıl olur böyle "şey" ler
Düşünürüm hep geceleyin

Haller çıkılmaz olur
Sokaklar çıkılmaz olur
Yarım bırakılan okunası bir kitabı
Okumak için sabırsızlanır gibi
Beklerim geceyi
Konuşmak gereksiz gelir
Susarım hep geceleyin.