Gecelerin Sessizliği

Korkutur beni gecelerin sessizliği,
Oysa ben,
Uykularım kaçtığında
Gecelerin sesini dinlerim,
Gökyüzünde bir yanıp bir sönen
Yıldızların ışığında…

Ve gözden kaybolurken birer birer
Yanıp sönen yıldızlar,
Hüzünlü bir kozmik müzik yayılır
Evrenin sınırsızlığında!
Yeryüzüne iner çığlık gibi
Gecelerin sessizliğini bozarak…

Yeryüzünde karamsarlık hakim,
İzler belirsiz!
Gökyüzünü tutan karanlık,
Önce dağları vurur yavaşça!
Sonra da kurallarını yok sayar
Yaşanılan zamanın.

Pusuda bekleyen korku;
Ansızın hükmetmeye başlar gecelere…
Sessizlİği bozulurken gecelerin,
Aydınlığın hesabını sorar,
Gözden kaybolan yıldızların,
Bir yanıp bir sönen tedirgin ışığından…

Yaşam vaat eden umutlar sönmez
Gün batımının ardından…
Sabahın fecrinde,
Kuş sesleri bozar karanlığın ezberini!
Yaşama sevincini anlatır
Başlamakta olan yeni güne…

Güneş yeniden doğar,
Bir daha batmamak üzere,
Geceleri yıldızların ışıltıları süsler,
Gökyüzünü.
Özgürlüğü anlatır
Sonsuzluğa akıp giden zamana…