Gecelerin Prensesi Şiiri - Can Metin

Bir daldı tutunduğum yalnızlık denizinde,
Acımadın ömrüme, ölebilsem dizinde
Alışmıştım ben ona aldığım nefes gibi,
Her gece mehtapla süzülürdü koynuma
Bazen yağmurla gelir,sızar toprağıma,

Onunla gülerdi gecenin kara yüzü
O geldiği geceler özlemezdim gündüzü.
Çekip gitti bir gece,geldiği gibi öylece
Yere döküldü birden gökteki tüm yıldızlar,
Benimle beraber ağlamaya başladı tüm yalnızlar

Bekledim dönüşünü,bir daha dönmedi.
Gelişi gibi gidişi de öyle oldu bir gece ansızın.
Meçhul bir karanlığa uçup giden bir kuş gibi
Başka diyarlar bulup beni de unutmuştu.
Dilerim ki saadet taç olsun saçlarına,
O hep gülsün ben ağlarım gecelerin koynunda.