Gecelerin Nöbetçisi Şiiri - Nurten Tarım

Yeşil bandanalı bahar sözlüm
Görmezliğimde görmek için
Nakışlandın gözlerime
Üzerimde
Vuslat örtümde gece düşleri
Günlere hesap sorarken yıllar
Dağılır kaçar bakışlarım
Havlu atsa da yüzü süzgün boşver
Dilime yazılır sonbahar şiirleri

El çek ölümün sır perdesi
Start aldı kostümlü oyun sahnesi
Sesimin öznesi
Enlerin güzeli sen
Gönül secdem
Temeli kızgın aşk
Kıskançlık nefesinde yendin beni
Saçlarımda yıl hesabı üzeri kar döşeli

Güneş gözlüm
Sahraların bağrı yansa da
Gölgeler ağlamaz sevmiştir bir kere
Gözlerine kum tepeleri yığılsa da
Mecnun gönlünde
Kaktüs güneş gülüdür derdine derman

Üzerimde lügatsız suskunluk
Çölün sabrına diz çöküyor sabır
Dökülürken üzerime yalnızlık
Ruhumu okşar, kelamında kırgın
Rüzgarında kırık hayaller
İçimde ağlar bir çocuk belki hayal

Beni üşüten örtülü ödenek
Neden ayrılık
Kader ise sevmeler
Nerede yıldızlar arası uçuran gecen
Gönlüm sarhoş olmak istiyor

Anılar sokağında kırık bir şişe
Kendimi anladığım ses
Düşünmeyi unutmuş bir mazi
Ve ben gecelerin nöbetçisi
Yüzleşir
Kördüğüm çıkmazında sessizlik

Güven kapımda sanki badigard
Kavrulurken kahve misali hasret
Sadakat kamçısı
Sanki fincan kayıp düşlerim
Anlatılmayı bekler
Yalın buselerin dudak falı
Tabaklanır dönen hayat
Her işaret gönlümde yanan ocak
Buğulu yeminlerden akarken ırmak
Düşen zaman mı yoksa
Göz ferimden düşen siyah

Dokunma el çek ayrılık
Poyraz tenimde harami soygunu
Firari günahı kovalar gibi
Yaşamdan dökülüyor yamalar
Ve ben o an
Sana soluyorum gözleri meyhanelim
Mest olmuş yıldızları topluyor
Gözlerini silemiyor aynalar
Yüzünde açılıyor gün kapıları
Seni yaşıyorum o an güdümlü güncem

Plotonik reçelim
Sürüklenmeden lekeli fotoğraflara
Gülüşünü getir bana
Kıyı şeridimde mavi sular
Kapanmayan yaralarda küflenmeden gerçek

Ayrılık dilde lav
Güneşten göç etmeden gençlik
Dökül dudaklarımdan
Terimin damlayan damlası
Kayboluşunda yıkılır
Selamsızlığın hayal evleri
Özleminin gölgesine serilir şehri yeşil
Uyuyan hayallerim gözlerimden uzak
Gecelerin nöbetçisi suskun