İlahın bıraktı seni bu boktan çukurun ortasında,veledi zinalarla dolu bir asfaltın başında
Kaldırımları sayarken vadesi dolan mahlukların çığlıklarını izledim,gözlerimin içine baka baka masum gönlümü becerişini gizledim
Sevmiştim,bırakıp gitsemde kendine has gülüşünü özlemiştim
Kızıl bir manifestoyu putlaştırıp geri dönmeni beklemiştim
Saçlarından tutup siktim seni, ağlıyordun çığlıklar içinde bana hakaretler besteliyordun o cırtlak sesinle
Kafayı düzen anılarla dolu bir bahçede mahkumum ilelebet , ne zaman biticek bu düzen bilmem belki yarın belkide rüyalarımın emrinde
Rahminden eli yüzü kanlı bir çocuk çıkardım,büyüyüp kızıl bir canavarın suretine bürünsün diye
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta