Gecelerin Hikâyesi Şiiri - Emine Tokgöz

Hep hüzün kokar nedense geceler yalnızlıkta,
Yazılanlar isyana dönüşür;
Çığlık, çığlığa

Sevgililer,
Gecenin koynunda ağırlanır aşkla!
Gece hep karanlık olur, okyanuslar gibi derin,
Koyu, mavi, lacivert ebruli geceler….
Mor sevdalar olur ağlamaklı
Rüyalara gecelerde gidilir
Güzelse hiç uyanılsın istenmeyen,

Saatler yavaşlar
Ihlamurlar bir bahar gecesinde daha güzel kokar
Serbest kalır işte o zaman arzular
Hayaller duvarlara çarpar
Hasret çekilir pencere kenarlarında
Tüm ışıklar söner,
Sigaranın ateşinde beklenir sevgililer

Büyülüdür bazı geceler
Macera doludur,
Ateşlidir çalan melodinin ritminde
Daha bir dokunur tenine aşk

Öyle geceler vardır ki
Pişmanlıklar bir, bir ortaya dökülür
Kum tanesi gibi…
Daha bir soğuk olur bazen, ürperirsin
Sözün bittiği anlar yaşanır,
Yüreğin götürdüğü yerlere gidilir
Sınır tanımayan hayallerle
Aptallıklar had safhada olur,
Delilikler engellenemez
Böyle gecelerde efkarlanılır;
Kadeh, kadeh
Böyle gecelerde sarhoş olunur
Şişelerin dibinde

Bazı geceler sessizlik olur,
Gün ışıyana kadar
Kollarında sabahlanır sevgilinin,
Ölüm burada; bu an gelsin diye beklenir,
Hayaller son bulacak diye korkulur
Saydam bir camın ardında
Güneş hiç doğmasın istenir
Küçücük bir su sesi şelale gibidir önceleri,
Sonra çavlan olur gecelerde
Daha bir kırılgandır sırça kalpler her nedense

Geceler vardır ki vadesizdir,
Hesabı kendi içinde
Kısa geceler vardır bazen upuzun olur
Bitmek bilmez
Yastık, yorgan olur yalnızlıklara
Vefasız olur bazen de;
Gözleri kör edercesine ağlatan

Sevgilinin teninin teri geceye bulaşır
Ay onun olur, yıldızların valsında
Onun hayalleriyle sevilen, süslü geceler
Ve
Daha sayılamayan ne geceler vardır böyle.....

14.01.2010