Dolunay gözüküyor gene ufukta.
Yaratıklar bekliyor beni kabusta.
İstemiyorum yaşamak karanlığı.
Bunlara sebep kalbimin yalnızlığı.
Şehrin ışıkları aydınlatmıyor ruhumu.
Rüyalarda bile bulamadım mutluluğu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta