Geceleri Şiiri - Afaki Kalem

Hasretinin yanına uzanırsam,
Yâr yağıyor geceleri.
Ne zaman ona bir şiir yazsam,
Gün sayıyor heceleri.

İncecik sözler kalemimden,
Yâr sağıyor heceleri.
Ben Bülbül ile söyleşirken,
Kar yağıyor geceleri.

Ne zaman oturup da ağlasam,
Yâr siliyor veşelimi.
Ayıbımı ne kadar da saklasam,
Hak biliyor feşelimi.
(Veşel : göz yaşı
Feşel : suç, ayıp, kusur)

Bir yuva kurmak murad ettim,
Yâr yapıyor dokusunu.
Saçlarından öptüm de gittim,
Gül kapıyor kokusunu.

Sarınacak örtü bulamazsam,
Yâr sarıyor geceleri.
Saçına tarak bulamazsam,
Yel tarıyor geceleri.

Ondan yardım istediğim zaman,
Yâr seriyor emeğini.
Allah'ıma şükür ettiğim an,
Hak veriyor yemeğimi.

Dünyada her yerde unutulsam,
Yâr anıyor gece beni.
Bin bir kat örtüye de sarınsam,
Ay tanıyor gece beni.

Öğrenirse sakladığım derdimi,
Yâr kızıyor yine bana.
Vursalar kırılgan gönül testimi,
Aşk sızıyor yine ona.

Hele ki gece uyuyamamışsam,
Yâr yakıyor geceleri.
O güzelin eliyle yaralanmışsam,
Kan akıyor geceleri.

Uğrayıp gönül çölüme her gün,
Yâr suluyor güllerini.
Eğer ki beni unutursa bir gün,
Zor buluyor küllerini.

Hasret ipini tutup koparsam,
Yâr diziyor seneleri.
Hayat resmini çizen ressam,
Dar çiziyor seneleri.

Olurda göçüp gidersem bir gün,
Yâr ağlıyor benim için.
Herkes ister bitmesin o son gün,
Kim sağlıyor kimin için?

Yüz kere de şiirler sözler yazsam,
Yâr biliyor yetişemem.
Ömür seli peşimde ne kadar kaçsam,
Gün siliyor yetişemem.