Gecelere Tutunmak Şiiri - Adem Uzun

Yalnızlığım
Hep geceleyin artar
Sonu olmayan karanlıkta
Sonsuz gökyüzünde
Kendimi görürüm hep

Yalnızlığım arttıkça
Karanlığı
Daha çok severim
Ve daha çok hissederim
Islak çimler üstünde
Boydan boya uzanıp
Karanlığa dalmayı
Onun kollarında hep
Hepten kaybolmayı

Hava kararınca
Karanlık ben olurum
Sararım yıldızları
Birer birer kollarından
İşte yıldızlar ondan
Karanlığı delemez
Bir bir sönerler gökte
Ve karanlık yine
Benim olur bir gece

Karanlık göklerdeki
Karanlık benim
Issız sokaklardaki
Yalnızlık benim
Sisli bir gecede
Gökyüzünde dolaşan
Yalnız bir yıldız varsa
İşte o benim yıldızım
İşte ben o yıldızım