Gecelerden Eylül Şiiri - Veysi Atmaca

Sımsıcak bir yağmur gibi
Çiseliyorsun yüreğime Eylül'de
Serin ve hırçın bir rüzgar gibi
Fethediyorsun ruhumun iklimini
Ayak basılmamış ruhumun toprağına
İlk kez sen basıyorsun kocaman bir sevdayla
Önce garipsiyor bu durumu yüreğim
Sonra bürünüyor rengine mevsimine
Giriyorsun içime bütünleşiyorsun ruhumla
Her şey sen kokuyorsun sen oluyorsun
Göz açıp kapayıncaya kadar bitiyor
Ruhumun kara kış geceleri
Ay sende açıyor güneş sende doğuyor
Tebessümünle filizleniyor ruhumun çiçekleri
Cemreler art arda düşüyor yüreğime

Gülüşünle açılıyor güller
sevgi saçıyor yıldızlar
Zaman sende akıyor dünyam senle dönüyor
Sonra bir fırtına kopuyor hiç beklenmedik
Önüne çıkanı yakıp yıkıyor
Güneş sönüyor yıldızlar dökülüyor
Zaman seni gösteriyor Eylülü gösteriyor
Gidiyorsun içimden bir Eylül gecesinde