Gecelerde Yolculuk Şiiri - Areş Kürcanlı

Gecelerden gecelere yol açtım
Kimsesiz yürüdüm ben yapayalnız
Karanlıklar bağrında bin kol açtım
Şansıma çıkmadan bir yanar yıldız

Koyaklardan geçtim, dağlardan aştım
Ardımca kalarak, issiz izlerim
Yüküm dağlar kadar ağır dolaştım
Gidişten düşmeden yorgun dizlerim

Taşıdım sevdamı adım ba adım
Sabahlara doğru, güneşe doğrü
Ne nalem ucaldı, nede feryadım
Ne bir dost, nede ki, bir eşe doğru

Hayatım boyunca durmadan gittim
Hayallerim tenha yoldaşım oldu
Kendimi kendime emanet ettim
Tenha hayallerim sırdaşım oldu

Ben bu yolculuktan, hiç usanmadım
Yitirip bulduğum, ne olur olsun
Aydan yıldızdan da ışık ummadım
Varsın karanlıklar bğrımda solsun

Nasıl olursa ben geçip giderim
Deli yeller gibi, hayaller gibi
Bir gün gelir bende sona yeterim
Ardımca uzanan, bu yollar gibi...