Geceler ve Ay Işığı
Ağaçlarla çevrili bu küçük klübe gibi evimde yanlızlığımı paylaşan ve bilgisayardan da önce gelen kadim dostum “Ay ışığı” yayvan düz tepelerin üstünden değil Frankfurt kentinin Main Nehihiri yakınlarındaki köhne evimde yanlızlığıma karşı içimi ısıtan tek bir şey varsa o da ay ışığıdır. Ve sissiz havalarda köhne lambamdan daha fazla odama ışık veren nesne.
Güzel havalarda kendini esmere boğan akşamlara ve geceye meydan okuyan bir kahraman, benim ezeli ve baki dostum. Ortalık akşamın hüzünüyle Batı‘ya doğru gittikçe kızıllaşan geceye dönüşüyle kendini kaybeden güneşten sonra ortaya çıkarak içimizi aydınlatan bir cehverdir o.
Şehir şimdi kendi loş ışıklarını da ay ışığına katarken gece kendini naza çeken yeni bir gelin gibi hisseder bu şehirde. Onun yeryüzüne yansımasıyla beraber daha sonsuz bir hal alarak, bütün çizgiler yere yatık, dümdüz uzanarak kendi berakklığını ve gecenin sarhoşluğunu yanlızlığın kollarına taşırlar…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta