Her gece olduğu gibi,
Bu gecede sönmedi evimin ışıkları.
Koca şehir sus pus.
Ortalığı kaplamış yoğun bir sis.
Göz gözü görmüyor.
Caddeler sessiz.
Kurulu sofra.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



..........
..............geceler hep ayni geceler oysa
biraz daha geç uyuduğum şimdi
sabahları erken gelen geceler
ne çok ağlatmışım ben geceleri
ne çok suçlamışım yükleyip tüm kabahatleri
bir tek onlar kaldı bak miras
bir de acısı parmak uçlarımın
yüreğime oturan
terk etmeyen şimdi beni ................
......
kıyamıyorum ki sensiz yakmaya kısa ve öz güzel bir duygu yüreğine sağlık harika saygılar www.antoloji.com//tuncay_ akdeniz ilginize
harika sayın Abaylı! çok tatlı bir şiir ve güzel mana!
yüreğinize sağlık efendim!
saygı ve muhabbet ile.. zafer yazıcı
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta