Geceler, gölgeler Şiiri - Kerem Yaman

hüzün
hüzünlü günlerimin kapısı dimağım
kıvrandıkça girdap girdap büyüyen gölgeler
baş ağrısı, kasvetli geceler
siyaha çalan seher, esmeyen yel
sonsuz tekrarla yelkovanı çiğneyen akrep
tükenmek bilmeyen kaygılar
düşüncelere dalıp eskittiğim yüz çizgilerim
kupkuru dudaklarım mırıldanır

anne
kurtar beni bu garip yerden
geceden, gölgelerden, çocukça korkulardan
gökyüzüne boya ruhumun karanlıklarını
parmaklarımdan tut ve çek beni
hakikatle olan ilişiğim kesilmeden
yıka tüm bedenimi gökyüzünün mavisiyle
bir yel gibi alıp götür beni doğduğum topraklara
çocukluğumun neşeli yıllarına
küçük beyaz ayakkabılarımla
evimizin ardındaki çayırda
doyasıya koşturayım
sana
babama
çocukça düşlerime..

20.04.2019