Geceler daha gece Şiiri - Haluk Yolsal

Geceler daha gece

yolunu şaşırmıştır gökyüzünde bulutlar
şaşkındır cemrenin düştüğü toprak
yüzlerini örtüyor utancından ağaçlar,
çiçekler kan rengindedir
sular kan

kuşlarda suskun ilkyazda
dağlar titrerken korkudan

metal sinekler uçuşuyor göklerde
beyaz bir çizgi çizerek semaya
kan kokusu taşırlar
bir de kanlı parmaklarında barut kokusu

ölümün en acısı,kalleş bir sancı
ve soğuk tohumlar ekilir çocuk yüreklerine
onlar size siz onlara yabancı

düşenlerin
ceplerinde para değil kırışık mektuplardır
kuş kanatlarında selam taşıyan
toz toprak ve güneş yanığıdır yüzleri
soğuyan parmaklarıyla
toprağı sıkıca kucaklayan erlerin

ölümleri,doğumları gibi kara bir yalan
yüreklerde aşk yerine sancı var
acılar sınır boylarında
acılar uçuşuyor havada kumlar kadar

çöl kumları sızlatır gözlerini
Irak’ta çocukların
çöl güneşi kavurur sevinçlerini
böler uykularını teknolojik kabuslarla

bomba ve siren eşliğinde yürüyen gecede
tonlarca korku birikir gözbebeklerinde
dökülür bulutlardan mermi çekirdekleri
yağmur yerine
gece daha gecedir Bağdat’ta
gündüzler gece

kördüğümdür gözyaşları yumağı
çözümü kendi açmazında
hain,korkak,paslı
ve soğuk bir bilmece
bilmeceler gece
geceler bilmece