Geceler Benim Olsun Şiiri - Suna Doğanay

Geceler sensiz gelir sessizce çekip gider.
Al, güneş senin olsun geceler bana yeter.
Ay parçası dost düşler sefil olsa da eğer,
Sinemin gözyaşları deler cefayı geçer.

Taze bir bahardır, türküdür sessiz geceler.
Düşüm kalem, yüreğim sayfa olur geceler.
Susuşum dile gelir umutlarım dizeler.
Dağ, tepe, ova, bayır, sessizliği heceler.

Saklambaç oynuyorum hayatım pahasına.
Geceler güle küser güneş düşer ardına.
Karlı dağdan yalanlar köprü olur yoluna.
Bir benim sobelenen geceler yeter bana.

Yarın var mı, ne zaman, düşünmenin yok sonu..
Geceler perde perde bulacaktır yolunu.
Yaşlandı artık düşler kırar dalın kolunu.
Yarına gölge çalar ıhlamurun oyunu..

Kuşlar var unutulmuş köşesinde gecenin.
Bir nefesim soluyan bir de ayak sesleri.
Ya da bir çıtırtı, bazen de kanat sesi.
Yırtık gecelerimin baykuş masumiyeti.

Umut, uzak zamanın kaçıncı uykusunda?
Dönüp gelecek elbet, zifiri karanlıkta.
Her düşüş bir çıkıştır gecelerin koynunda.
Geceler cömerttir, kilittir,saklar bağrında.

Başıma şimşek düşse taç olsa fırtınalar..
Kederim yürek olur, sessiz geceye kanar.
Kor yüklü gemi yanar yorgun mutluluğumda.
Bulutlar rehber olur, rüzgar susar, kar yağar.

Geceler benim olsun geceler yeter bana.
Sarsın bütün rüyamı geceler benden yana.
Hüzünler kanatlanır düşer dağ yollarına.
Adı yok yıldızların geceler yeter bana.

Geceler benim olsun geceler yeter bana.