Geceler Agladı Hep Karanlıklarda

geceler agladı hep karanlıklarda
gözlerinin güzelligine.
yapraklar sarardı, güller kurudu,
dudaklarının muhteşemligine.
denizler kudurdu, rüzgar çıldırdı,
saçlarının özelliginden.
dar geldi düğmelere, gömlegin dikişleri,
minik şehvetlerin yaktı, kül etti.
çizgisi, hatı, işvesi, nazı,
çıldırttı güzelleri, kızdırttı hurileri.
yerler sarsıldı, çatladı her yer.
bastıgın yerlerde acı güller yeşerdi,
günler gece oldu,lal oldu o şuh diller.
kuşlar gülüşüne hep hayran oldu.
mecnuna unutturdu leylasını,
aşıklar bir mecnun, kerem deli divane.
nice kem gözler ki hep sana kızgın,
adını duyup ta kalan olmadı.
sesini duyupta giden olmadı.
sen bir ahu derya,afeti güzel,
sen güzeller güzeli ey abu hayat,
söyle giderken ne bıraktın ellerime
hatıra.
kadınlar içinde muhteşem kadın,
sen istanbul gibi gizemli kadın.