Beklerim sabahı karanlığım son bulsun
Yorgan gibi üstüme çöktü geceler
Sessiz hıçkırığım ötelerden duyulsun
Gitmiyor kulağımdan söylediğin heceler
Karanlık bir korku yalnızlık bir acı
Saatlerde bozuk bilmem gecenin kaçı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta